Wydobycie soli w Bochni

Początki kopalni sięgają roku 1248, kiedy to odkryto pokłady soli kamiennej. Odkrycie to związane jest z legendą o św. Kindze.

Okolice Bochni znacznie wcześniej, bo od. Ok. 3500 lat przed naszą erą były znane z uzyskiwania soli przez odparowanie wody z solanki (sól warzona).

Studnie solankowe w rejonie Babicy stały się zalążkiem dwóch szybów: Gazaris i Sutoris, w których zaczęto wydobywać sól metodami górniczymi. Szyb Sutoris jest eksploatowany do dzisiaj. Kopalnia w Bochni była przedsiębiorstwem królewskim, przynoszącym olbrzymie dochody Rzeczpospolitej.

W 1368 roku Kazimierz Wielki wydał dokument zwany Statutem żupnym. Dokument ten ustanowił zasady organizacyjne żup solnych i prawa rządzące sprzedażą soli. W tym czasie eksportowano sól do Rusi i na Węgry.

W kopalniach zaś pracowało od 120 do 150 osób. W XV i XVI wieku kopalnia soli w Bochni wraz z kopalnią soli w Wieliczce rozwinęła się znacznie, zatrudniając około 500 kopaczy – górników. Powstały też nowe szyby Regis, Bochneris, Campi.